Το παθητικό κάπνισμα κουφαίνει! ακριβώς όπως και η μαλθακία!

Ως και ο Πωλ Κρούγκμαν έχει βαρεθεί να μετράει τα λάθη του Ομπάμα. Και στο μεταξύ η «στάθμη ανέρχεται» που λέει και ο Χάρρυ Κλυνν, από 45.000.000 στα 50.000.000 έφθασαν οι Αμερικανοί που «δεν έχουν να φάνε», που «πεινάνε» - πού, στις ΗΠΑ!
Η πείνα κι εκεί, κι εδώ, κι αλλού αρχίζει να γίνται αξιοθέατο - υπάρχει το ενδεχόμενο να ασχοληθεί μαζί της και η Τέχνη!
Αντιθέτως όμως ως προς το πρόβλημα της πείνας, η ανθρωπότης κινείται με ταχύτερους ρυθμούς ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος του παθητικού καπνίσματος.
Οπως διαπιστώνει το επιστημονικό (καθώς μαρτυρά και το όνομά του) περιοδικό «Tobacco Control» το παθητικό κάπνισμα κουφαίνει!
Ναι, κουφαίνει!
Ακριβώς όπως και η μαλθακία!
Δυστυχώς οι αδύναμοι χαρακτήρες δεν μπορούν να κόψουν ούτε το...
ένα, ούτε την άλλη...
Μπορούν όμως να επιδιώξουν την ευτυχία. Διότι η ευτυχία όχι μόνον επιδιώκεται αλλά και μετριέται!
Μετριέται;
Βεβαίως! Οταν πετάει ο γάιδαρος, είναι ευτυχισμένος.
  Και γι' αυτό ο κ. Κάμερον και ο υπ' αυτόν πιστός λαός της Βασίλισσας αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα «Ευτυχιόμετρο»· θα το λένε «Δείκτη Ευτυχίας». Η
ευτυχία α λα Οργουελ και η δυστυχία α λα Κάφκα σε ένα μετρητήρι.
Θαυμαστός, γενναίος κόσμος, ολίγον ηλίθιος, αλλά
... η Ευρώπη στα πάνω της.
Ομως, δεν αρκεί να 'ναι κανείς καλβινιστής, έστω και της λάιτ Αγγλικανικής εκδοχής, για να πιστέψει ότι η ευτυχία μετριέται, πρέπει να 'ναι και τελείως τούβλο - αυτό δηλαδή το «νέο» είδος ανθρώπου που έχει βάλει στη γραμμή και παράγει η Μηχανή.
Η Μηχανή της πολιτικής ορθότητος, η ομογενοποιημένη σκέψη, αυτός ο πολιτισμός των «ενεργών πολιτών» των ανεξαρτήτων αρχών, των μη κυβερνητικών οργανώσεων,
όλων δηλαδή εκείνων των νεωτερισμών που θαυμάζει η μικροαστική μετριοκρατία θεωρώντας τα «νέα», όσον ηλίθια (ή πανάρχαια) κι αν είναι.
Τέτοια όντα ευδοκιμούν και παρ' ημίν.
Τα αναγνωρίζετε αμέσως, όταν ό,τι και αν λένε, σε όποιον και να ομιλούν, στον Θεό, στο κινητό, σε πάνελ, επαναλαμβάνουν τις μαγικές λέξεις:
διακύβευμα
αφήγημα (η αφήγηση)
φαντασιακό
την ίδια κασέτα, σαν ζόμπι. Σαν ένα μαγικό «άνοιξε σουσάμι» να δείξεις ότι ανήκω κι εγώ στη σέχτα των ψαγμένων, την κάστα των επιφανών -και
δώσ' του διακύβευμα όπως πιθηκίζει το πιθηκάκι
και δώσ' του αφήγημα όπως παπαγαλίζει το παπαγαλάκι. Και να μη θέλουν πια να πουν αυτές τις λέξεις κάποιοι από αυτούς, δεν μπορούν. Δέκα χρόνια λόξιγγας, δεν κόβεται.
Αλλωστε η γλώσσα με τη σημειολογία τού (καθώς πρέπει) συρμού σε κάνει να νοιώθεις κι εσύ κάπου ενταγμένος.
Οπως το δηλώνει και η πρόσφατη διαφήμιση της COSMOTE: «όταν είσαι με τους περισσότερους, κερδίζεις».
Ο ορισμός του φασισμού.
Πλην όμως τόσον οικείος πλέον και καθημερινός ως τρόπος που σχεδόν δεν τον αντιλαμβάνεσαι. Είναι βέβαιον ότι ο διαφημιστής ούτε φασίστας είναι, ούτε θεωρεί φασιστική τη διαφήμισή του. (Αλλωστε φασιστική είναι η διαφήμιση κι όταν δεν είναι φασιστικό το μήνυμά της, με ένα φασιστικό μήνυμα που ξέφυγε θα σκάσουμε τώρα;)...
Τι σημασία έχει ποιοι είναι οι «περισσότεροι»; Μήδοι; μελανοχίτωνες; ουραγκοτάγκοι; νάδα! αρκεί που είναι «περισσότεροι».

Εξάλλου τόσες πινακίδες βλέπετε γύρω σας, «απαγορεύεται το κάπνισμα», έχετε δει ποτέ καμμία να λέει «απαγορεύονται οι βομβαρδισμοί»;... 

 

Πηγή: wwwaristofanis.blogspot.com