Με την αποχή στις περιφερειακές εκλογές να φθάνει το 40% και στις μεγαλουπόλεις να ξεπερνά το 45%, τα λευκά και άκυρα να περνάνε το 9% και να αναδεικνύονται μέχρι πρότινος περιθωριακές δυνάμεις, ο κόσμος εδειξε τα δόντια του και μετέδωσε στις κυρίαρχες δυνάμεις ότι τα ψέμματα μπορούν να τελειώσουν γρήγορα αν δεν ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών και δεν ξεπεράσουν τον υπερφίαλο κομματισμό που ορίζει τη δράση τους.
Επιχειρώντας μια πρώτη αξιολόγηση του εκλογικού αποτελέσματος μπορεί κανείς να επισημάνει τα εξής:
1) Το δίλημμα Παπανδρέου έπιασε εν μέρει. Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να διασωθεί μέσα σε όλο αυτό το κλίμα αντιμνημονιακής αντιπαράθεσης που έστησαν οι υπόλοιπες πολλές δυνάμεις. Ο κ. Παπανδρέου δεν καταποντίστηκε όπως πολλοί ανέμεναν. Η φθορά του ήταν όντως μεγάλη, αλλά όχι τέτοια ώστε να του επιτρέψει τη φυγή και ένα επόμενο εκλογικό τυχοδιωκτισμό. Ο κ. Παπανδρέου υποχρεώθηκε να πιει όλο το πικρό ποτήρι των επιλογών του με το μνημόνιο και στην προσπάθεια διάσωσης που ανέλαβε έπειτα από εκείνο το αμίμητο ''λεφτά υπάρχουν''.
Από εδώ και πέρα θα κριθεί για τα πεπραγμένα και κυρίως για την αποτελεσματικότητά του να διαχειρισθεί την κρίση. Αν κωλώσει θα τελειώσει. Άλλο δρόμο δεν έχει να βαδίσει, παρά να επιμείνει σ' αυτό που περιέγραψε ως προσπάθεια διάσωσης. Τα παιγνιδάκια και τα διλημματάκια την επόμενη φορά θα τον στείλουν στα Τάρταρα. Πολύ περισσότερο μάλιστα αν διαστυπωθούν πολύ νωρίτερα, στο μέσον της προσπάθειας.
2) Η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά που το παίζει νικήτρια οφείλει να αντιληφθεί ότι ο κόσμος τη θέλει αλλιώς. Τη θέλει υπεύθυνη, κοντά στις πολιτικές παραδόσεις της, δεν μπορεί να τη φαντασθεί έξαλλη, στα κάγκελα χωρίς πρόταση. Τη θέλει ταιριαστή στο αστικό πλήθος που παραδοσιακά την ακολουθεί. Οι ψηφοφόροι καταλαβαίνουν ότι τα αντιμνημονιακά της Νέας Δημοκρατίας και του Σαμαρά είναι ψεύτικα, προσχηματικά και αταίριαστα προς την ιστορία και το διαχρονικό ρόλο της στις υποθέσεις της χώρας.
Η ΝΔ δε μπορεί να συμπεριφέρεται ως αριστερίστικο κόμμα. Το μήνυμα των ψηφοφόρων είναι μήνυμα αλλαγής και σοβαρότητας. Αυτά τα καλαμπούρια που λέει ο αρχηγός Αντώνης και οι νεοπροσήλυτοι της Ρηγίλλης σαν τον Μηταράκη, που μέχρι χθες υπηρετούσε στο Λονδίνο τους κερδοσκόπους απαιτώντας μέτρα κι άλλα μέτρα και τώρα παριστάνει τον αριστερό ψάλτη, δεν περνάνε. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει ο αρχηγός Αντώνης τόσο το καλύτερο γι' αυτόν και το κόμμα του.
3) Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός επίσης του Γιώργου Καρατζαφέρη ηττήθηκε κατά κράτος. Τα τσαλίμια του προέδρου φαίνεται ότι εξαντλήθηκαν. Αυτά τα πέρα - δωθε και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ τον εξουθένωσαν. Και επιπλέον οι φοβίες και τα εσωκομματικά άγχη τον τελείωσαν. Ο μπουμπούκος Άδωνις δεν απέδωσε όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά και οι λαϊκιστές Ροντούλης, Βελόπουλος και λοιποί που τον συνοδεύουν έδειξαν πόσα απίδια πιάνει ο σάκος τους. Και ο ίδιος ο Καρατζαφέρης έδειξε μέχρι που μπορεί να πάει. Από εδώ και πέρα η ζωή του θα δυσκολεύει, θα νοιώθει καυτή την ανάσα του Μάκη Βορίδη που τον πέταξε εκτός εκλογικής μάχης και αν δεν προσαρμοσθεί θα δει το άστρο του να δύει.
4)Εκεί που μπορεί να δεχθεί κανείς ότι η αντιμνημονιακή πολιτική απέδωσε είναι στο ΚΚΕ. Η Αλέκα και ο Περισσός μπορούν να λένε ότι η σκληρή γραμμή απέδωσε και ότι το κόμμα κέρδισε την πρωτοκαθεδρία στην Αριστερά. Παίρνοντας 14,5% στην Αττική και σχεδόν 11,5% πανελλαδικά μπορεί να ισχυρίζεται ότι βαδίζει σε καλό δρόμο. Ίσως είναι το κατ' εξοχήν κερδισμένο κόμμα της αναμέτρησης των περιφερειακών εκλογών. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει από εδω και πέρα. Λογικά θα επιμείνει στη γραμμή του ιδιότυπου ακτιβισμού και της καλλιέργειας των αντιθεσεων. Κινδυνεύει πάντως να προκαλέσει τα πλήθη και να χάσει στο τέλος όσα κέρδισε με επιμονή και εμμονή στη σκληρή γραμμή.
5) Ηττημένος πρέπει να θεωρείται ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι εσωκομματικές διαμάχες αποδυνάμωσαν το μήνυμά του και η επιλογή του συμπαρουσιαστή των πρωινάδικων καθηγητή Μητρόπουλου ατυχής πέρα ως πέρα. Ο κ. καθηγητής δεν πέρασε στον αριστερό κόσμο και ο κ. Τσίπρας οφείλει πια να αναθεωρήσει απόψεις και τακτική. Τα μέλλον του κρέμεται από μια κλωστή. Πρέπει να διαλέξει αν θα παίξει μιντιακά ή πολιτικά. Το μιντιακό πάντως απεδείχθη ανεπαρκές και ξένο προς την αριστερή κουλτούρα.
6) Οι Οικολόγοι επίσης έδειξαν ότι δεν το πάνε το γράμμα. Ο κύκλος είναι ατελής, το μήνυμα ασθενές και η παρέα προβληματική. Αυτή η ταλάντευση ανάμεσα στον κοσμοπολιτισμό και στον αριστερίστικο ακτιβισμό δεν αποδίδει. Καλούνται κι αυτοί να διαλέξουν.
7) Ενδιαφέρον δείχνει να έχει το εγχείρημα Κουβέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς. Η συμμετοχή στα ψηφοδέλτια Καμίνη και Μπουτάρη απεδείχθη δυναμική και ενδιαφέρουσα, όπως και η επίδοση του έξαλλου Ψαριανού μπορεί να κριθεί καλή. Ωστόσο και εδώ η διχοστασία είναι εμφανής. Και αυτοί πρέπει να διαλέξουν με ποιόν θα πάνε και ποιόν θα αφήσουν.
8) Ο Αλέκος Αλαβάνος μας τελείωσε σε αυτές τις εκλογές. Το εγχείρημα του απεδείχθη ατελές και εξαρχής υπονομευμένο από τον ίδιο και τις παλινωδίες του. Το πιθανότερο είναι πλέον ότι θα αποσυρθεί και η περίπτωση του θα διδάσκεται στα σπουδάστρια των πολιτικών επιστημών ως παράδειγμα προς αποφυγήν
9) Η αντικαπιταλιστική Ανταρσία, το ετερογενές αυτό σχήμα της αριστερίστικης εξωκοινοβουλεύτικής Αριστεράς έκανε δυναμική εμφάνιση. Απομόνωσε τον Αλαβάνο, πέτυχε για πρώτη φορά πανελλαδική παρουσία και στο βαθμό που στο μέλλον συστηματοποιήσει τις προτάσεις και τη δράση της μπορεί να ελπίζει ότι θα χτίσει παρουσία στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Ήταν μια από τις εκπλήξεις των περιφερειακών εκλογών.
10) Οι περιφερειακές εκλογές κατέγραψαν επίσης τη διείσδυση της εθνικιστικής ''Χρυσής Αυγής'', η οποία έχτισε παρουσία από τη δράση της στον Άγιο Παντελεήμον. Εκμεταλλεύτηκε την απουσία υποψηφίου του ΛΑΟΣ στο Δήμο της Αθήνας και κέρδισε το 5% των ψήφων. Γεγονός που θα ενθαρρύνει τη δράση της και ο κ. Μιχαλολιάκος θα διεκδικεί στο μέλλον παρουσία και ρόλο στην πόλη. Εμπίπτει η περίπτωσή της στην προβλεφθείσα ενίσχυση των άκρων στον καιρό της κρίσης.
11) Ηττημένος των εκλογών ήταν επίσης οι κ. Ν. Κακλαμάνης, αυτό το τέκνο της επικοινωνίας, που πέρασε μια ζωή ζάχαρη χωρίς να προσθέσει το παραμικρό. Και μαζί του φαίνεται ότι έχει αρχίσει να τελειώνει και το αντίστοιχο μιντιακό σύστημα της Θεσσαλονίκης. Βεβαιότητες για τον Ψωμιάδη και τον Γκιουλέκα δεν υπάρχουν πια.
12) Η περίπτωση Δημαρά επίσης είναι αξιοπρόσεκτη, αν και έμοιαζε απολύτως ευκαιριακή η ψήφος που πήρε. Το θέμα είναι ότι αρχίζει κι αυτός να καταλαμβάνεται από το σύνδρομο του μικρού Θεού, νομίζει ότι μπορεί να κάνει κόμμα, μην αντιλαμβανόμενος ότι δεν αρκεί η κλάψα και η διαμαρτυρία για να κερδίσεις τον κόσμο.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, αν και όλοι οφείλουν να κρατήσουν ότι ο κόσμος δεν ψήνεται, δε συγκινείται, ούτε ενθουσιάζεται τρελά. Αντιλαμβάνεται το κενό και αισθάνεται ότι το υπάρχον πολιτικό προσωπικό είναι ελιποβαρές. Οι ψηφοφόροι θα τους αδειάσουν με τη μια αν εμφανισθεί σχήμα δυναμικό, σαφές και ολοκληρωμένο.
www.insideinfo.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου