Οδηγός επιβίωσης στην εποχή του μνημονίου

Μέρος 1ο διασκέδαση
Δεν θέλω να ισχυριστώ ότι το μνημόνιο είναι καλό, φωτιά να πέσει να με κάψει αν βγει από το στόμα μου τέτοιος λόγος… άλλωστε, τις επιπτώσεις του τις βιώνουμε όλοι και εγώ ακόμα περισσότερο που βρίσκομαι στη μακριά λίστα του ΟΑΕΔ… όμως, το μόνο καλό που μπορεί να βγει από αυτήν την ιστορία είναι η πιθανότητα να ξαναγυρίσουμε σε κάποιες παλιές πρακτικές, που μπορεί να μας φαίνονται παλιομοδίτικες, αλλά έπιασαν στα παλιά, δύσκολα χρόνια και σίγουρα μπορούν να πιάσουν τώρα και να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής μας.
Πρώτον και κύριον, αν δεν έχετε χρήματα να βγείτε έξω, μην ανησυχείτε… θυμάστε την παλιά, καλή πρακτική του ρεφενέ; Τότε, που όλοι έβαζαν κάτι στο τραπέζι, έφερναν και μια κιθαρίτσα και περνούσαν όλοι μέγκλα; Γιατί δηλαδή να μην επαναφέρουμε τον ρεφενέ; Ειλικρινά τώρα, έχετε ανάγκη να πηγαίνετε σε εστιατόρια που σου σερβίρουν μισό πιάτο και το ονομάζουν δημιουργική κουζίνα; Το μόνο δημιουργικό στα εστιατόρια αυτά είναι ο λογαριασμός, που πρέπει να είσαι μάγος της λογιστικής για να καταλάβεις πως γίνεται μια σαλάτα από μαρούλι να στοιχίζει όσο όλο το καφάσι με τα μαρούλια, για να μην σας πω και με τον μανάβη μαζί.
Για σκεφτείτε πόσο πιο δημιουργικό είναι να κάθεται όλη η παρέα στην κουζίνα και να μαγειρεύουν σιγοπίνοντας κρασάκι και λέγοντας αστεία και πειράγματα μεταξύ τους; Και πόσο πιο νόστιμο είναι το φαγητό, όταν έχεις καταβάλλει κόπο για να το φτιάξεις; Και αν κάποιος είναι μερακλής και του αρέσει το καλό κρασί, ας ψάξει στην περιοχή του. Πάντα θα βρει έναν καλό ντόπιο παραγωγό που δεν βγάζει το κρασί του σε εντυπωσιακά μπουκάλια, αφού το κρασί του είναι ένα έργο τέχνης για να το πιείς, και όχι για να θαυμάζεις το μπουκάλι.
Και αν τύχει πάλι κάποιος και παίζει κιθάρα ή κανένα μπουζούκι, πόσο θα διασκεδάσετε, όχι στεγνά ακούγοντας μια φωνή από ένα cd, αλλά τις ίδιες τις φωνές σας με όλο το φάλτσο που μπορεί να έχετε, και τραγούδια που εσείς επιλέξατε να ακούσετε, όχι το πρόγραμμα που σας επιβάλλει κάποιος άλλος. Για σκεφτείτε τα όλα αυτά, και πείτε μου… αξίζει ή δεν αξίζει; Και πιστέψτε με, αξίζει..
Και όσο για τον καφέ, γιατί να τον πληρώσετε τον κούκο αηδόνι; Σοβαρά, δεν σας λέω να κόψετε την απόλαυση του να πίνετε καφέ έξω (γιατί σίγουρα, όλοι χρειαζόμαστε κάποιες φορές να βγαίνουμε έξω και να βλέπουμε κόσμο, βρε αδελφέ), αλλά ψάξτε κάτι πιο οικονομικό… δεν χρειάζεται να πληρώνεις, εκτός από τον καφέ, και την τυχόν ανακαίνιση που έκανε ή θέλει να κάνει ο ιδιοκτήτης για να φαίνεται το μαγαζί του πιο ιν; Αν κάτσετε και υπολογίσετε πόσο στοιχίζει στην πραγματικότητα ένας καφές, ό, τι και να βάλετε μέσα, θα αρχίσετε να χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο. Θέλετε να σας πω; Μια κουταλιά καφέ –οποιοδήποτε καφέ και αν πίνετε- (0,05 Ε) + μια κουταλιά ζάχαρη (0,05Ε) + αν θέλετε και γάλα (0,05Ε)=0,15 Ε (όλες οι τιμές φυσικά είναι στρογγυλοποιημένες προς τα πάνω). Για σκεφτείτε τώρα πόσο πληρώνετε συνήθως τον καφέ που πίνετε έξω; Εντάξει, σταματήστε τώρα να χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο, γιατί οι επισκευές συνήθως κοστίζουν ακριβά.
Αν τώρα θέλετε να πάτε σε μπαρ, τι να σας πω;… δυστυχώς, δεν έχω κάποια συμβουλή να σας δώσω… το μόνο που μπορώ να πω είναι να προσπαθήσετε να βρείτε κάτι οικονομικό (όσο γίνεται βέβαια)… αλλά από την άλλη, τόσα χρόνια μας έχουν μάθει να πληρώνουμε το ποτό μας στην τιμή που ο ιδιοκτήτης αγοράζει ολόκληρο το μπουκάλι… και συνήθως όταν πάτε σε ένα μπαρ, ιδιαίτερα αν είναι κάποιο από τα ονομαστά, εκτός από το ποτό, θα πάρετε και μερικούς κορέους λόγω του συνωστισμού που επικρατεί σε αυτά τα μέρη… για να μην αναφέρω ότι αν είστε ιδιαίτερα τυχεροί, εκτός από το ποτό και τους κορέους, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να πάρετε και ένα ωραιότατο hangover, ειδικά αν το ποτό είναι βραδυφλεγής βόμβα… αν σκεφτείτε όλα αυτά, ίσως την επόμενη φορά που θα πάτε σε ένα μπαρ, μπορεί και να κάνετε μεταβολή και να φύγετε…. Αλλά όπως είπα και πριν, σε αυτό το θέμα, δυστυχώς, δεν έχω συμβουλή για να σας δώσω…
Αυτά λοιπόν, φίλες και φίλοι με το θέμα διασκέδαση στην εποχή του μνημονίου… την επόμενη φορά θα επανέλθουμε πάλι με λύσεις για τις κρίσεις (που μας κατατρέχουν αυτήν την εποχή).

Η Κρισούλα