Το βράδυ του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου θέλησε να τελειώσει νωρίς- νωρίς με τις συνέπειες του διλήμματός του, πριν εγερθούν αμφισβητήσεις και αμφιβολίες για τις αποφάσεις του.
Από τις δέκα το βράδυ έχρισε εαυτόν ολίγον νικητή και απέσυρε άρον - άρον την απειλή της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Ωστόσο από την επομένη άρχισαν οι μουρμούρες , οι γκρίνιες και βεβαίως επανήλθαν δριμύτερα τα σενάρια των πρόωρων εκλογών, αν όχι για τώρα, σίγουρα για το επόμενο εξάμηνο.
Οι περισσότεροι αμφιβάλλουν για τα ψυχικά αποθέματα της κυβέρνησης Παπανδρέου, ακόμη και για την πίστη του ίδιου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια διάσωσης της χώρας. Θεωρούν ότι από την προεκλογική περίοδο ακόμη είχε κλονισθεί η πίστη του και γι' αυτό έθεσε δίλημμα εθνικών εκλογών στην αυτοδιοικητική αναμέτρηση.
Τώρα πάντως είναι υποχρεωμένος να διαχειρισθεί μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Γνωρίζει ότι έχει λαβωθεί, ότι η φθορά της κυβέρνησης είναι μεγάλη και επιπλέον ξέρει ότι τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής δεν είναι τα καλύτερα, δεν μπορούν να προβληθούν ως αντίβαρο στην γενικευμένη αμφισβήτηση.
Στο επόμενο διάστημα θα έχει να αντιμετωπίσει την πίεση της τρόικας και θα είναι υποχρεωμένος να λάβει δύσκολες αποφάσεις αν θέλει πραγματικά να διατηρήσει επαφή με την διαχείριση της κρίσης. Ηδη δέχεται εισηγήσεις να κινηθεί ταχύτατα, να προωθήσει τις υπεσχημένες αλλαγές στις ΔΕΚΟ και μαζί να τρέξει τις μεταρρυθμίσεις ώστε να απολαύσει κάποια οφέλη από τους ξένους και έτσι να βελτιώσει την εικόνα του.
Ουσιαστικά βαδίζει σε μονοπάτι τραχύ και δύσβατο. Δεν έχει άλλη επιλογή, θα το βαδίσει με την ελπίδα ότι η τρόικα θα του δώσει κάτι. Σύμφωνα με πληροφορίες η τρόικα φέρεται να υπόσχεται στον κ. Παπανδρέου την επιμήκυνση του μεγάλου δανείου των 110 δισ.ευρώ υπό την προϋπόθεση να τρέξουν τα μέτρα για τις ΔΕΚΟ και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία.
Υπολογίζεται ότι η «ανταλλαγή» μπορεί να γίνει στη λήξη του πρώτου τριμήνου του 2011. Αν λοιπόν τρέξει τα διαρθρωτικά μέτρα τώρα θα έχει να ελπίζει ότι την Άνοιξη θα πάρει την επιμήκυνση και με όπλο αυτή πιθανώς να είναι σε θέση να ξαναθέσει το δίλημμα και να οδηγήσει τη χώρα με κάποιες προϋποθέσεις σε εθνικές εκλογές.
Η άλλη επιλογή είναι να κάνει τον τρελό. Να τον φτύνει όλη η χώρα και να λέει πως ψιχαλίζει. Να επιμείνει δηλαδή, να κάνει όσα λέει το μνημόνιο, να εξαντλήσει δηλαδή τους πάντες και τα πάντα υπολογίζοντας ότι στο μεταξύ θα έχουν αλλάξει τα πράγματα, η Εθνική Τράπεζα θα έχει ανοίξει τις αγορές, το χρήμα θα ρέει και πάλι στη χώρα, η οικονομία θα έχει βρεί ένα δρόμο και εκείνος θα μπορεί να λέει ότι διέσωσε την οικονομία και να ζητάει στο όνομα της διάσωσης την ψήφο του κάθε πικραμένου.
Αυτή η επιλογή όμως απαιτεί όπως είπαμε ψυχικά αποθέματα και ακόμη την ανοχή του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας. Τα οποία όπως φαίνεται δεν υπάρχουν. Οι βουλευτές και το κόμμα δεν αντέχουν ούτε τρεις μήνες. Αν μάλιστα το ερχόμενο διάστημα αναπτυχθούν διεκδικήσεις και υπάρξουν αναστατώσεις στην Αθήνα οι αντοχές θα εξαντληθούν γρήγορα και θα επιβάλουν τελικώς τις πρόωρες εκλογές.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η χώρα παλεύει με ηγεσία χωρίς τις απαραίτητες ψυχικές ιδιότητες που οι περιστάσεις επιβάλλουν. Η ηγεσία της επιμένουν είναι τακτικιστική και ανυπόμονη. Δεν διακρίνεται για την υπομονή και την επιμονή της, είναι μαθημένη στο χειροκρότημα και στην καλή ζωή, δεν μπορεί να θυσιάσει ούτε την γυμναστική της.
Αρα δεν αντέχει την πίεση και το βαρος μιας μακράς προσπάθειας. Θα λυγίσει στην πρώτη στραβή και θα τα παρατήσει υποστηρίζουν, όπως έκανε ο προηγούμενος γόνος της κληρονομικής Δημοκρατίας.
Με άλλα λόγια οι γνωρίζοντες δε δίνουν μεγάλη τύχη στα σενάρια αντοχής. Θεωρούν ότι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα είμαστε πιο κοντά σε κρίση βασανιστική και σε κυβερνήσεις συνεργασίας, παρά σε οτιδήποτε άλλο. Μένει βεβαίως όλα αυτά να αποδειχθούν.
Μέχρι τότε πολλά θα μεσολαβήσουν.
www.insideinfo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου