Ειλικρινά δεν ξέρω τι εμμονή έχει πιάσει τα κανάλια και έχουν εντάξει στα τηλεοπτικά τους προγράμματα τουλάχιστον από μια εκπομπή μαγειρικής… φυσικά, αυτό δεν είναι καινούργια μόδα, αυτές οι εκπομπές υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό, αν και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι παλαιότερα η όλη ιδέα της εκπομπής ήταν να απαλλάξει τις δύσμοιρες νοικοκυρές από το κλασσικό ερώτημα «τι να μαγειρέψω σήμερα;». Και κατά αυτόν τον τρόπο οι εκπομπές αυτές, ήταν ένα είδους συμβουλάτορας των νοικοκυρών, έδιναν μικρά μυστικά για τη κουζίνα και για το πώς επιδιορθώνονται τα μικρά λάθη που κάνουν όλες οι νοικοκυρές (γιατί δυστυχώς και αλί για εμάς, δεν ανακαλυφθεί ακόμα τρόπος να επιδιορθωθούν τα μεγάλα λάθη, αν π.χ. καεί το φαγητό ή αν παραβράσει). Όμως, αυτές οι νέες εκπομπές θέλουν να μας κάνουν όλους ειδήμονες της nouvelle cuisine…και ειλικρινά πείτε μου, πιστεύετε ότι η κυρία Μαριγούλα από τη Κολοπετινίτσα γνωρίζει επακριβώς τι είναι το φινόκιο (άσχετα αν είναι η πολύ γνωστή μας σελινόριζα, αλλά το ελληνικό όνομα της μας χαλάει), ή τι είναι τζίντζερ; (χωρίς φυσικά να θέλω να θίξω την κατά τα άλλα φοβερή μαγείρισσα Μαριγούλα) Κι όμως οι περισσότερες συνταγές που παρουσιάζονται τον τελευταίο καιρό στην τηλεόραση δεν είναι αυτό που θα λέγαμε ότι μπορεί να κάνει η κάθε νοικοκυρά… για παράδειγμα για σκεφτείτε τι μπορεί να είναι το «Καλκάνι με ψημένες αγκινάρες και beurre blanc με σαφράν» (απ’ όλο αυτό το όνομα μόνο τη λέξη αγκινάρες αναγνωρίζω). Πέραν ότι δεν μπορείς να το προφέρεις, σου δίνει -μόνο από το όνομα- την εντύπωση ότι θα σου στοιχίσει ο κούκος αηδόνι… και η δική μου απορία είναι : δεν αναρωτιούνται όλοι αυτοί οι άνθρωποι που μαγειρεύουν πλέον στις τηλεοπτικές εκπομπές (τις Gourmet να εξηγούμαστε, γιατί υπάρχουν ακόμα και αυτές που προσπαθούν να λύσουν το καθημερινό πρόβλημα της νοικοκυράς), ότι όλοι αυτοί που πιθανόν να παρακολουθούν τις εκπομπές τους, ότι όχι μόνο δεν ξέρουν τι υλικά είναι αυτά που βάζουν στα καλαίσθητα (αλλά μικρά) πιάτα που παρουσιάζουν, αλλά ότι το πιθανότερο είναι ότι αν πάνε στο σουπερμάρκετ οι τηλεθεατές τους να αγοράσουν αυτά τα υλικά και δουν την τιμή τους, θα πάθουν ένα μικρό εγκεφαλικό… Δεν λέω βρε παιδιά, καλή η πολιτιστική επανάσταση που έλεγε και ο φίλτατος Χάρυ Κλυν, αλλά αν δεν σας το έχουν πει είμαστε σε περίοδο κρίσης…. δεν μας βγαίνουν τα λεφτά να αγοράσουμε τα φινόκιο, τα τζίντζερ και τα μενταγιον αρνιού… βρείτε άλλο τρόπο να μας εντυπωσιάσετε… πείτε μας που μπορείς να βρεις τα φθηνότερα φασόλια στην αγορά ή πως μπορείς να αλλάξεις τα πατροπαράδοτα πιάτα μας με έναν πιο δημιουργικό τρόπο, αλλά ταυτόχρονα και πιο οικονομικό; Τι να τα κάνω τα καλκάνια και τα beurre blanc;Και μη νομίζετε ότι είμαι κατά της δημιουργικής κουζίνας. Προς Θεού, μου αρέσει η διαφορετικότητα στη γεύση… την υπερβολή δεν μπορώ… ας θυμηθούμε την πάλαι ποτέ «καλή» ελληνική κουζίνα με τα τόσα υπέροχα πιάτα της και ας αφήσουμε στην άκρη τις μπουγιαμπέσες και τις πάπιες Πεκίνου… λες και τα τρώγαμε όλα αυτά και στο χωριό μας…
Υγ. Καλή η γευσιγνωσία και το να κατέχεις την υψηλή τέχνη της γαστρονομίας, αλλά χρειάζεται και γερό πορτοφόλι… σωστά;….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου