Ομιλούμε Ελληνικά;

Ομιλούμε Ελληνικά;
Προσπαθώ να μην παρακολουθώ πολύ τηλεόραση, γιατί ούτως ή άλλως οι ειδήσεις με στενοχωρούν και δεν έχω βρει προς το παρόν τίποτα συναρπαστικό για να παρακολουθήσω στο «χαζοκούτι», όπως το αποκαλούν οι περισσότεροι. Και δυστυχώς όποτε το κάνω, κάτι με ενοχλεί. Ξυπνάει ο φιλόλογος μέσα μου και αρχίζω να αραδιάζω λάθη που ανακαλύπτω ότι κάνουν, όσοι εμφανίζονται στο «γυαλί». Γιατί κυρία δημοσιογράφε, μιλάς για λαμπτήρες αναμμένες και όχι αναμμένους, όπως θα έπρεπε να πεις (εκτός αν στα πλαίσια της μετάλλαξης της κοινωνίας μας ο λαμπτήρας αποφάσισε να διεκδικήσει τη σεξουαλική ταυτότητα που του ταιριάζει) ; Γιατί εσύ, κυρία παρουσιάστρια, χρησιμοποιείς τη φράση «εξ απ’ ανέκαθεν» (και εξ και από και ανέκαθεν; σκέτο ανέκαθεν δεν μας κάνει, όπως και θα ήταν το σωστό;). Και μην νομίζετε ότι είμαι θυμωμένη με τους δημοσιογράφους και τις τηλεπερσόνες (όπως έχουμε συνηθίσει να τις αποκαλούμε). Προς Θεού, τίποτα δεν έχω να χωρίσω με τους ανθρώπους της τηλεόρασης. Με την κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας έχω θυμώσει, με το γεγονός ότι τα παιδιά μας, ό, τι ακούν στη τηλεόραση, το θεωρούν και σωστό. Πώς να εξηγήσεις στα παιδιά ότι η σωστή χρήση των ελληνικών σπανίως βρίσκεται στην τηλεόραση; Πώς να τους δώσεις να καταλάβουν ότι η γλώσσα μας είναι τόσο πλούσια, που δεν έχει ανάγκη όλους αυτούς τους νεολογισμούς- μεταφορά ξένων όρων που ακούμε στις εκπομπές; Γιατί να χρησιμοποιούμε όρους όπως ιντερνετ, οντισιόν, σλας, όταν μπορούμε να πούμε διαδίκτυο, ακροάσεις και κάθετος αντίστοιχα; Δεν νομίζω ότι είναι τόσο δύσκολο, ούτε ότι μας κυνηγάει ο χρόνος τόσο πολύ.
Φυσικά δεν μιλάω για τους νεολογισμούς που δημιουργούν τα ίδια τα πιτσιρίκια για να εκφράσουν έννοιες (κυρίως τεχνολογικές) τις οποίες όντως η ελληνική γλώσσα δεν μπορεί να καλύψει (εννοώ με μια αντίστοιχη λέξη, μην με παρεξηγείτε). Γκουγκλάρω, σερφάρω, ποστάρω και άλλα που δείχνουν την προσαρμοστικότητα, την ευελιξία γενικά που έχει η ελληνική γλώσσα. Αυτό δεν με πειράζει τόσο, είναι αναμενόμενο από τα παιδιά να φτιάχνουν λέξεις και φράσεις στα δικά τους μέτρα (και η δική μας γενιά το ίδιο έκανε και οι επόμενες το ίδιο θα κάνουν). Αυτό που με πειράζει, όπως είπα και πριν είναι τα δημόσια πρόσωπα που χρησιμοποιούν –υποτίθεται- την ελληνική, που έχουν περάσει από τα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια και πάλι χρησιμοποιούν λάθος τη γλώσσα. Μήπως μια καλή λύση θα ήταν να ξανακάτσουν στα θρανία, για να μάθουν ελληνικά (εκτός όλων των άλλων που πρέπει να μάθουν από την αρχή);
Με τούτα και με εκείνα, θυμήθηκα εκείνο το παλιό τηλεπαιχνίδι της Ετ1, τότε που είχαμε μόνο δυο επιλογές στα κανάλια, το «Ομιλείτε Ελληνικά». Για όσους δεν το προλάβατε ή δεν το θυμάστε ήταν ένα τηλεπαιχνίδι γνώσεων περί της ελληνικής γλώσσας. Άνηκε στην εποχή που στα τηλεπαιχνίδια το ζητούμενο ήταν η γνώση και όχι η τύχη. Και όντως μάθαινες ελληνικά από αυτήν την εκπομπή. Άραγε θα είχε θέση στα τηλεοπτικά προγράμματα του σήμερα; Ή θα το αγνοούσαμε, ακούγοντας για άλλη μια φορά τις φάλτσες σειρήνες της εύκολης τηλεθέασης και των κακών ελληνικών;

Εύα Ανδρουλιδάκη